ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

 

 Οι απαιτήσεις τη εποχής μας επιβάλλουν στα παιδιά τρόπους συμπεριφοράς που δεν υπαγορεύονται από καμμιά κληρονομική προδιαγραφή.  Πιο απλά κανένα παιδί δεν γεννιέται αγχωτικό , επιθετικό, γκρινιάρικο, καταστροφικό, εκδικητικό, ζηλιάρικο. Αποκτά αυτές τις ιδιότητες σαν μια αναγκαστική προσαρμογή στις σκληρές απαιτήσεις των καιρών. Είναι μια νέα  ισορροπία που δημιουργεί ο οργανισμός μέσα σε καθεστώς δυσαρμονίας.

 

 Στα παιδιά θα συναντήσουμε όλο το φάσμα  των ψυχολογικών επιβαρύνσεων και αρνητικών συναισθημάτων  και φυσικά δεν γεννήθηκαν με αυτά τα συναισθήματα.  Αναφέρουμε μερικές καταστάσεις .

 

 α) Μπορεί το σημερινό παιδί να είναι ο πρώτος μαθητής αλλά αυτή η πρωτιά του αλλάζει το χαρακτήρα. Είναι κατακλυσμένο από διαρκές άγχος , γίνεται  νευρωτικό, αναπτύσσει εγωισμό , υποτιμά τούς συνομηλίκους του, δυσκολεύεται να επικοινωνήσει , πληρώνει τελικά πολύ ακριβά τις όποιες διακρίσεις επιτύχει.

 

β)  Ο έντονος ανταγωνισμός και οι απαιτήσεις δημιουργεί προσωπικότητες ανασφαλείς με μειωμένη αυτοεκτίμηση παρά τις όποιες επιτυχίες που μπορεί να έχει. Γιατί πάντα θα νιώθει ότι κάπου υπολείπεται.

 

γ)  Τα επικριτικά σχόλια του περιβάλλοντος καθηλώνουν την φυσιολογική εξέλιξη της προσωπικότητας  και δημιουργούν συναισθήματα ενοχής, αυτομομφής , αισθήματα απαξίωσης τελικά του ίδιου του εαυτού.

 

δ Η ψυχολογική βία κάθε μορφής δημιουργεί φοβικές προσωπικότητες ανασφαλείς .

 

ε) Η σωματική βία θα οδηγήσει η στη δειλία η στην αντιγραφή της βίαιης και  καταστροφικής συμπεριφοράς.

 

Εκτός από τις επιβαρύνσεις της προσωπικότητας με αρνητικές ιδιότητες και συναισθήματα συνυπάρχουν σχεδόν πάντα και σωματικές εκφράσεις της δυσαρμονίας  ανάμεσα στις γεννητικές προδιαθέσεις και τις απαιτήσεις της επονομαζόμενης σύγχρονης ζωής. Έτσι νοσήματα που έχουν αιτιολογική σχέση με αρνητικά συναισθήματα έχουν πολλαπλασιαστεί  τις τελευταίες δεκαετίες. Ποκεφάλοι , αϋπνίες, δερματικά νοσήματα, βρογχικό άσθμα, ημικρανίες, διαταραχές περιόδου, ημικρανίες κτλ άγνωστα στην παιδική ηλικία σε παλαιότερες εποχές , κάνουν θραύση στη σημερινή νέα γενιά.

 

Με δεδομένη τη σημερινή κοινωνική και οικονομική κατάσταση προβάλει το ερώτημα αν υπάρχει διέξοδος και αν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω το παιδί στην εποχή της αθωότητας.  Να απαλλάξουμε την προσωπικότητα του  από το βάρος των αρνητικών επιδράσεων  του κοινωνικού και οικονομικού γίγνεσθαι , αυτό που εκτρέπει σε χαρακτηριολογικές ιδιότητες ξένες  από εκείνα που έχουν καταγραφεί στα γονίδια. Υπάρχει δυνατότητα να αφήσουμε ελεύθερη την προσωπικότητα να εξελιχτεί και να  πλουτιστεί με θετικές στάσεις ζωής.  Μπορεί η ομοιοπαθητική να βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση ;

 

Είναι πλέον γνωστό ότι η ομοιοπαθητική θεραπεία δεν κάνει τίποτα άλλο από το επαναφέρει τον οργανισμό στην προ της αρρώστιας καλή ενεργειακή κατάσταση. Αυτή η δράση με τη σειρά της προάγει της αυτοθεραπευτικές ικανότητες και  έτσι με τελείως φυσικό τρόπο ενδυναμώνεται το ανοσοποιητικό σύστημα και αντιμετωπίζεται κάθε διαταραχή υγείας. Και διαταραχή υγείας δεν αφορά μόνο τη σωματική σφαίρα αλλά και τις άλλες δύο συνιστώσες της ανθρώπινης ύπαρξης την πνευματική και τη συναισθηματική.  Μ ε τα δεδομένα αυτά η απάντηση είναι θετική.  Ναι η ομοιοπαθητική έχει τη δυνατότητα να βοηθήσει και να απαλλάξει την προσωπικότητα από κάθε ανεπιθύμητη ιδιότητα και ψυχολογική  κατάσταση .

 Η ομοιοπαθητική μελετά σε βάθος τις συνθήκες κάτω από τις οποίες δημιουργήθηκε η εκτροπή της προσωπικότητας από τη φυσιολογική εξέλιξη. Για παράδειγμά ένα παιδί που το διέκρινε η  ηρεμία και η καλή κοινωνική συμπεριφορά αιφνίδια αλλάζει και γίνεται ανήσυχο νευρικό με καταστροφική συμπεριφορά. Η συμβατική ιατρική σε τέτοιες περιπτώσεις θα αντιμετωπίσει την περίπτωση με τα συνήθη κατασταλτικά χημικά φάρμακα.  Αντίθετα η ομοιοπαθητική με την ολιστική της μεθοδολογία θα ερευνήσει τα γεγονότα και τις άσχημες εμπειρίες που βίωσε το παιδί πριν την εκδήλωση των συμπτωμάτων. Στη συνέχεια θα δώσει το απόλυτα ειδικό φάρμακο που ταιριάζει στη συγκεκριμένη σωματική  ψυχολογική  και  πνευματική  κατάσταση.  Το αποτέλεσμα θα είναι να ελεγχθούν οι επίκτητες αρνητικές ιδιότητες .  Με τον τρόπο αυτό η ομοιοπαθητική συμβάλλει να εκφραστεί στη προσωπικότητα του παιδιού η κληρονομική προδιάθεση θωρακίζοντας το ταυτόχρονα απο τις βλαβερές επιδράσεις του περιβάλλοντος. Έτσι  επίκτητες ιδιότητες όπως άγχος , νευρικότητα, αναποφασιστικότητα, επιθετικότητα, και γενικά αντικοινωνική συμπεριφορά δεν βρίσκουν πρόσφορο έδαφος να αναπτυχτούν.